No. 5

                Wchodząc na Camp Nou, wciągnęła głośno powietrze. Tak dawno jej tu nie było, a jednak czuła się, jakby w ogóle stąd nie odeszła. Znajomy gwar kibiców, świetnie znane przyśpiewki inicjowane przez Grada d’animació… Czuła się jak w domu. Bo tak naprawdę to była w domu. Kochała ten stadion, tych ludzi, ten klub – to było jej życie. Od zawsze była kibicem i sport stanowił znaczną część jej życia. Po związaniu się z piłkarzem, to wszystko tylko się spotęgowało.

                Z twarzy dwudziestopięciolatki w ogóle nie schodził uśmiech. Czuła, jakby odzyskała jakąś zagubioną cząstkę siebie. I tu już nawet nie chodziło o sam mecz, ale o gromadkę słodkich dzieciaczków, które, odkąd ją zobaczyły, cały czas się do niej kleiły – z małym Ciro na czele. Trzymała go na rękach przez całe spotkanie. Tuliła go do siebie i całowała małą główkę, a chłopiec pulchnymi paluszkami bawił się jej włosami albo naszyjnikiem, posyłając przy tym najsłodsze uśmiechy pod słońcem. Nawet tuż po zakończeniu meczu, kiedy całą grupą dziewczyny schodziły z dziećmi na dół do szatni, by pogratulować piłkarzom zwycięstwa, najmłodszy Messi nie chciał się ruszyć z objęć nowej cioci.

– No proszę, widzę, że Ciro ma już nowy obiekt westchnień! – zaśmiał się Jordi, podchodząc i przytulając Soler.

– Ten mocny uścisk i upór to ma chyba po tatusiu. – dziewczyna wystawiła język w kierunku kroczącego do niej Leo – Cześć, królu – przywitali się buziakiem w policzek.

– Carmen Soler. Jak dobrze, że jesteś! – zapiał z zachwytu – W końcu będę mógł zostawić z kimś moje dzieci i wyjść gdzieś z żoną. – wyszczerzył się – Atomowa ciocia Carmi już jest na posterunku. Do twarzy ci z dzieckiem, wiesz?

– Tylko dlatego, że to twoje dziecko i to nie ja mam nieprzespane noce. – zachichotała – Co maluchu? Pójdziesz do tatusia? – przekazała kapitanowi drużyny chłopczyka.

– U cioci było pewnie wygodniej, co? – zaświergotał do syna, zerkając rozbawionym wzrokiem na wkurzoną Carmen – Nie moja wina, że masz spory, jędrny biust, a ja nie – wzruszył ramionami.

– Lio! – pacnęła go dłonią w głowę.

– Dobra, dobra. I tak wszyscy wiemy, że to prawda, Soler! Panowie, – zagwizdał na współzawodników – jeśli ktoś by nie wiedział, to ta wspaniała, przepiękna, seksowna ciotka to Carmen Soler. Nasza przyjaciółka i wielki kibic. Nie było jej w kraju przez jakiś czas, ale wróciła. Już na dobre. I nigdzie się nie wybiera, prawda? – przygwoździł ją swoim spojrzeniem.

– Przysięgam na Camp Nou, że już donikąd nie wyjeżdżam, panie kapitanie – zasalutowała.

                Mężczyźni zaczęli podchodzić do swoich partnerek i dzieci. Witali się z nimi, przyjmowali gratulacje, gilgotali pociechy. Soler stanęła na uboczu i przyglądała się temu wszystkiemu z nieodgadnioną miną. Nie wiedziała nawet, kiedy podszedł do niej jeden z zawodników.

– Hej, my się chyba nie mieliśmy jeszcze okazji poznać. – posłał jej zabójczy uśmiech – Mam na imię Denis.

– Carmen.

– Bardzo mi miło cię poznać, piękna. – ucałował jej dłoń, co zdziwiło kobietę – Od dawna znasz się z chłopakami?

– Powiedziałabym, że od zawsze. Kręciłam się zawsze przy klubie i tak jakoś wyszło. Część chłopaków znam jeszcze z czasów rezerw. Leo poznałam jakieś dziesięć lat temu i wprost nie mogę uwierzyć, że ma żonę i trójkę dzieci! – chichotała – A ty? Jak się czujesz w Barcelonie?

– W porządku. A od kiedy cię poznałem, to jest jeszcze lepiej – wyznał, zmniejszając dystans między nimi. Soler zarumieniła się i odwróciła na chwilę wzrok, co niekoniecznie było dobrym posunięciem, gdyż zauważyła zmierzającego w ich stronę Roberto, który w oczach miał…furię.

– Carmen, pozwól. – chwycił ją mocno za przedramię i odciągnął daleko, poza zasięg wzroku i słuchu całej grupy – Co ty tu, do cholery, robisz? – warknął.

– To już na mecz nie mogę przyjść? – jej brwi powędrowały ku górze – Jakbyś zapomniał to jestem socio. Kocham ten klub i jeśli będę miała ochotę, to będę przychodzić na mecze. Nie możesz mi tego zabronić, Sergi – pokręciła głową.

– A przychodź sobie na mecze, proszę cię bardzo. Tylko nie flirtuj potem z moimi kumplami z drużyny!

– Co? O co ci chodzi?

– Nie udawaj! Widziałem, jak flirtowaliście z Denisem. – prychnął – Przypominam ci, że jesteś moją żoną.

– A ja ci przypominam, że nie jesteśmy razem i podobno się rozwodzimy, więc nie twój zasrany interes, czy i z kim flirtuję! Ja ci nie zaglądam do łóżka, więc się odwal – wyrwała rękę z jego uścisku i powróciła do Denisa. Chwilę jeszcze rozmawiali, a kiedy chłopak poprosił ją o numer telefonu, nagle nie wiadomo skąd zmaterializował się przy nim Roberto.

– Ostrzegam cię, Suaréz. – pchnął palcem jego klatkę piersiową – Lepiej trzymaj łapy i całą swoją resztę z dala od mojej żony, bo nie ręczę za siebie! – wokół zapanowała cisza i wszyscy skupili spojrzenia na tej trójce – Carmi jest moją żoną i nie życzę sobie, żebyś z nią flirtował! Rozumiesz?! – zaskoczony piłkarz przytaknął krótko, gapiąc się na kolegę po fachu – Chodź, odwiozę cię do domu – złapał dłoń brunetki w swoją i pociągnął ją w kierunku wyjścia ze stadionu. Wsiadła grzecznie do jego Audi i nie zabrała głosu dopóki nie zaparkowali przed jej kamienicą.

– Co to miało być, Sergi? – zapytała cicho.

– Jesteś moją żoną. Nie pozwolę, żebyś przyprawiała mi rogi z kolegą z drużyny – odpowiedział pewnym głosem.

– Rozwodzimy się, Sergi. Ty miałeś tą swoją Coral, więc nie rozumiem, o co… – nie dał jej dokończyć.

– Bo ja z nim pracuję, Carmen. Nie chcesz chyba wywołać niepotrzebnych spięć w drużynie? Dobrze wiesz, że po mojej stronie stanęliby wszyscy, którzy znają nas od dawna. Nas i naszą historię. Z Leo na czele. Nie chcesz chyba, żeby Denis wyleciał z drużyny przez spotykanie się z tobą?

– Nie zrobiłbyś tego – zaśmiała się, ale gdy spojrzała w jego stronę oniemiała. Roberto wyglądał na bardzo poważnego. Znała to spojrzenie mówiące, że nie zawaha się przed niczym, żeby tylko postawić na swoim.

– Sprawdź mnie, kochanie.

***
Taa-daaam!
Dzisiejszy rozdział chciałabym zadedykować mojej Królowej Dram, która wczoraj obchodziła swoje urodzinki (cholera, nie mogę powiedzieć, że jesteś stara, bo ja jestem starsza... 😢)! Także ten... Przyjmij to, co się tutaj zadziało na klatę, Oliwia i odwdzięcz mi się jutro Reusem 😝
No i teraz pytanie do moich wszystkich czytelniczek - co sądzicie o postępowaniu Sergiego? Czekam na Wasze komentarze, moje drogie!
Luv ya!